Η Κούταλη είναι ένα όμορφο χωριό χτισμένο σε ένα σημείο προνομιακής φυσικής ομορφιάς. Κάποιες φορές στην διάρκεια της ανατολής του ήλιου στην Κούταλη χαρίζονται πανέμορφα δαχτυλίδια. Ένας γύρος από σύννεφα που συγκεντρώνει η Λήμνος και που θα πρέπει να έχει δει από ψηλά οποίος έχει πετάξει με αεροπλάνο της γραμμής καθώς προσεγγίζει την Λήμνο. Το βόρειο Αιγαίο γύρω από την Λήμνο είναι καθαρό από σύννεφα ενώ το νησί το κυκλώνουν τα νέφη συνήθως άσπρα. Τα νέφη αρχίζουν να υψώνονται στις ακτές του νησιού και τις περισσότερες φορές φαίνεται να καλύπτουν όλο το νησί. Δεν είναι καθημερινό το φαινόμενο αλλά πολύ συχνό, με μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνισης όταν ο καιρός είναι σχετικά καλός.
Τα νέφη κάποιες φορές θα αφήσουν στο κέντρο της Λήμνου στον κόλπο του Μούδρου μια τρύπα που όποιος βρεθεί εκεί και σηκώσει το κεφάλι προς τα ψηλά θα δει τον ουρανό καθαρό, ανέφελο, ενώ σε μεγάλο ή ολόκληρο το μέρος της περιφέρειας των οριζόντων υπάρχουν τα σύννεφα. Το τεράστιο δαχτυλίδι σχηματίζεται γύρω από την Κούταλη. Αν βρεθείτε στην Κούταλη τις ημέρες και ώρες που το φαινόμενο είναι έντονο θα μαγευτείτε από το θέαμα! Εγώ προτιμώ την αυγή, μόλις ξημερώνει μέχρι και λίγο μετά την ανατολή του ήλιου. Ο ήλιος θα φωτίσει τα πάντα με κοκκινοκίτρινο φως και τα λευκά ή γκρίζα σύννεφα θα βαφτούν χρυσά, κόκκινα, κίτρινα, μοβ, τουλάχιστον στις άκρες τους με περίσσια δεξιότητα . Για εμένα το οπτικό αποτέλεσμα μοιάζει με ένα δώρο του ήλιου και του ουρανού στην Κούταλη γιατί εκεί θεωρώ ότι το φαινόμενο είναι πιο εντυπωσιακό σε συνδυασμό με τα νερά του κόλπου, το ήρεμο λιμανάκι, τις βαρκούλες και τα καΐκια του χωριού, την απουσία λόγω της ώρας ανθρώπων.
Τέτοιες στιγμές όποιες σκέψεις κουβαλά μαζί του ο επισκέπτης αμέσως θα τις εξατμίσει η ομορφιά του τοπίου, θα τις σβήσουν οι οπτικές μελωδίες, το τραγούδι και ο χορός των μορφών, των στοιχείων του περιβάλλοντος. Θα πέσουν τα βαριά και άβολα ρούχα της θύμησης του πριν και της έγνοιας του μετά και ο κάθε ένας θα μείνει γυμνός από σκέψεις, αγνός, να δοξαστεί άλλη μια φορά στον παράδεισο του τώρα.
Αυτό είναι το δώρο του επισκέπτη της αυγής. Ευχαριστούμε Κούταλη!
Βαγγέλης Μωράκης.
