Στην πάνω φώτο όπως φαίνεται ο Άγιος Ευστράτιος από την Λήμνο
Σαν σήμερα πριν 51 χρόνια είχαμε το μεγάλο σεισμό του Αϊ-Στράτη και της Λήμνου. Το Γεωδυναμικό Ινστιτούτο της Αθήνας τον έχει καταγράψει με μέγεθος 6,8 Ρίχτερ , αλλά από άλλα Σεισμολογικά Κέντρα έχει καταγραφεί με 7,1 Ρίχτερ. Στις 11-11-2011 είχα γράψει ένα ποίημα για τον Αϊ-Στράτη και κάποια στοιχεία και μαζί με μια φωτογραφία του νησιού, όπως φαίνεται από τη Λήμνο τα αφιερώνουμε στο νησί του Αϊ-Στράτη.
Λήμνος 11-11-2011 . Από Άγγελο Παπαγγελή, ένα ποίημα για τον Αϊ-Στράτη, για την ιστορία του σαν τόπο εξορίας πολιτικών κρατούμενων, για το μεγάλο σεισμό των 6,8 R ή 7,1 κατ’ άλλους, στις 20-2-1968 ώρα 00:45, με 22 νεκρούς και 70 τραυματίες, που γκρέμισε σχεδόν όλο τον πέτρινο οικισμό. Ένα χρόνο έμεναν σε σκηνές. Το πλήγμα στην κοινωνία και στην οικονομία του νησιού ήταν μεγάλο, και σ’ αυτό συντέλεσε και η επιλογή της χούντας να εγκαταλειφθεί ο παλιός οικισμός στην πλαγιά, φτιάχνοντας στο λάκκωμα σπίτια-κουτιά, όχι και τόσο κατάλληλα. Τα τελευταία χρόνια θέλουν να το κάνουν το πρώτο πράσινο νησί της Ευρώπης στην ενέργεια. Καλή είναι η πράσινη ενέργεια αλλά δεν σώζει ζωές . Τα βασικά προβλήματα είναι οι Συγκοινωνίες και η Υγεία. Εδώ πέθαναν άνθρωποι, πριν προλάβουν να μεταφερθούν αλλού για να σωθούν.
………… ΑΪ–ΣΤΡΑΤΗΣ …………
Μικρό νησί, μεγάλη ιστορία,
ήσυχοι άνθρωποι, μεγάλες οι ψυχές,
γίνανε μάρτυρες σε μια ταλαιπωρία,
χωρίς να έχουνε οι ίδιοι ενοχές.
Αθώους πήγαιναν που ονόμαζαν “ενόχους”,
ιδέες μάντρωναν στη φύση του νησιού,
άλλοι τους λέγανε περήφανα “συντρόφους”,
κι άλλοι τους βάζανε το στίγμα του εχθρού.
Τα χρόνια πέρασαν, και σβήσανε τα μίση,
οι εξορίες και τα πάθη διχασμού,
οι “ξένοι” φύγαν’ απ’ τον τόπο που ‘χαν ζήσει,
κι οι ντόπιοι μείναν’ στη γαλήνη του νησιού.
Δε φτάνει όμως η γαλήνη για να ζήσεις,
θέλεις βοήθεια για να επικοινωνείς,
θέλεις και πλοία για μετακινήσεις,
θέλεις γιατρούς για τις ανάγκες της ζωής .
Σεισμός τους χτύπησε στις είκοσι Φλεβάρη,
χρονιά της χούντας του εξήντα-οχτώ,
σπίτια γκρεμίστηκαν, ζωές τους είχε πάρει
η οργή του Εγκέλαδου, με έξη κόμμα οχτώ.
Ο χρόνος πέρασε με άθλιες συνθήκες,
στιγμές ανήμπορες με κόντρα τον καιρό,
σπίτια τους φτιάξανε που μοιάζαν’ μ’ αποθήκες,
καμία σχέση με το πέτρινο χωριό .
Στη γη λοιπόν αυτή του Αϊ-Στράτη,
άνθρωποι χάνονται από τη λησμονιά,
ενώ οι Αφέντες διαλαλούν σ’ όλα τα πλάτη,
πως κάνουν πράσινη ενέργεια ξανά.
Ξυπνήστε Άρχοντες και δώστε τη βοήθεια
σ’ αυτόν τον κόσμο που σκληρά δεινοπαθεί,
για να μη νιώθει πάλι μαχαιριές στα στήθια,
για να μη φύγει τώρα, για να μη χαθεί.
Άγγελος Παπαγγελής
