«μα είναι
των λέξεων η σκουριά που μας κρατά
σε όρκους που δε δέσαμε
ποτέ»
…από την Ηχώ του Φεγγαριού του Γιώργου Τριανταφύλλου.
Στην ερώτηση τι είναι ποίηση, ο Οκτάβιο Πας είχε πει ότι είναι η Άλλη Φωνή. Η φωνή ενός άλλου κόσμου, η φωνή των οραμάτων και των παθών που προέρχεται από τα βάθη των αιώνων. Όπως και σε κάθε τέχνη ο σκοπός της ποίησης είναι η ανυπαρξία στόχων, είναι το ίδιο το ταξίδι, το παιχνίδι, το μυστήριο, η ιεροτελεστία που πολλές φορές δημιουργεί ανάγκες, αντί να τις δέχεται απ’ έξω. Σ’ αυτή την εποχή που ο εντυπωσιασμός του κίβδηλου εγώ, η κούφια διασκέδαση, η πεζότητα και η έκπτωση των αξιών κυριαρχούν, ο κόσμος, τώρα παρά ποτέ, έχει ανάγκη την άλλη φωνή που θα τον αφυπνίσει και θα τον ταξιδέψει. Η ίδια εκείνη φωνή που έβγαινε από το ποίημα «Σειρήνες», ήταν που με οδήγησε να ανακαλύψω τον Λημνιό ποιητή Γιώργο Τριανταφύλλου.
Πολλοί γνωρίζουν τον Γιώργο, αρκετοί τον γνωρίζουν ως μαθηματικό και ελάχιστοι ως ποιητή. Ο Γιώργος γεννήθηκε το 1961 στην Μύρινα όπου και μεγάλωσε ανάμεσα στις γειτονιές της με εκείνον τον άτυπο και γνήσιο κώδικα που μεγάλωναν τα παιδιά εκείνης της γενιάς. Η παρατήρηση της μοναδικής καθημερινότητας αυτής της εποχής στη Λήμνο ήταν για τον Γιώργο το απαραίτητο συμπλήρωμα, της βάσης που έβαζε για το μέλλον, ανάμεσα στις ατέλειωτες ώρες παιχνιδιού, χαράς και ξεγνοιασιάς. Στο εξατάξιο Γυμνάσιο Μύρινας από νωρίς φάνηκαν οι «αδυναμίες» και οι ιδιαίτερες αγάπες του. Τα μαθηματικά, η μουσική και η ποίηση.
Οι επιρροές πολλές και δυνατές. Ο Σαββόπουλος έδινε τη σκυτάλη στον Άλεν Γκίνσμπεργκ και αυτός με τη σειρά του ξεδίπλωνε τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες μιας ολόκληρης γενιάς, της Beat Generation για να την επιστρέψει στα όνειρα που έχτιζε η δική μας μεταπολιτευτική γενιά. Ο Έσσε, ο Κερουάκ, ο Καρούζος, ο Ελύτης με τη μουσική υπόκρουση του Χατζή εμφύτεψαν, ανάμεσα στις συναρτήσεις και στα ολοκληρώματα, τους σπόρους για να γιγαντωθεί και να απελευθερωθεί από την ψυχή του μια κραυγή, αρχικά άναρθρη όπως και κάθε τι γνήσιο, αυθόρμητο και ζωντανό, που ο χρόνος λείανε, καλλιέργησε και απέδωσε του μεστούς πια καρπούς του.
Ένας άλλος άνθρωπος-δάσκαλος που τον σημάδεψε( όπως και αρκετούς από εμάς) με την εν γένει , και πολλές φορές ασυμβίβαστη, στάση του απέναντι στη ζωή ήταν ο Δημήτρης Ντόντος, εξέχων άνθρωπος και επιστήμονας. Στο πανεπιστήμιο (Μαθηματικό Ιωαννίνων) ήταν στην ομάδα σύνταξης του περιοδικού Σταυροδρόμι Πολιτισμού, ενώ ταυτόχρονα το διάβασμα και το γράψιμο απέδιδαν το απόσταγμα της πολύπλευρης προσπάθειας του. Παράλληλες φιλοσοφικές ανησυχίες και αναζητήσεις για εναλλακτικά μονοπάτια πνευματικής αφύπνισης με φίλους του επηρέασαν την κοσμοθεωρία του και αυτό μπορεί κανείς να το αφουγκραστεί χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία στα ποιήματά του.
Ο Γιώργος Τριανταφύλλου έχει εκδώσει πέντε ποιητικές συλλογές που καθεμιά υπογράφει ξεχωριστά την μοναδική οντότητα της:
- «Ολική Έκλειψη»
- «Δίεση σε Κλίμακα Σκοτεινή»
- «Πυρόεσσα»
- «Ίχνη του Ιερού»
- «Δεν σ’ Έχει Διανύσει Κανείς»
Δείγματα της γραφής του έστειλε στη συγγραφέα Μαρία Λαμπαδαρίδου – Πόθου η οποία εγκωμίασε τον τρόπο σκέψης και απόδοσης αυτής σε ποιητική μορφή.
Ο Γιώργος ζει μεταξύ Λήμνου και Αθήνας, εργάζεται και γράφει ετοιμάζοντας τη νέα του δουλειά. Είναι ένας σιωπηλός και αποτελεσματικός εργάτης του πολιτισμού και αποτελεί μαζί με άλλους συμπατριώτες μας ένα σημαντικό κομμάτι του πολιτιστικού θησαυρού στον τόπο μας που πρέπει κανείς ν’ ανακαλύψει και να αφουγκραστεί με προσοχή.
Τώρα στο ερώτημα «τι θέλει να πει ο ποιητής», μπορώ μετά βεβαιότητας να πω ότι οι ποιητές είναι οι πλέον αναρμόδιοι για να απαντήσουν σ΄ αυτή την ερώτηση. Ότι έχουν να πουν, το λένε μέσα από τα ποιήματά τους, μέσα από τη ροή και την μουσικότητα των λέξεων που προκαλούν πρωτόγνωρες δονήσεις και ανοίγουν ρήγματα προόδου και εξέλιξης. Η αρχαία ιατρική και η φιλοσοφία με πρώτο τον Πλάτωνα, απέδιδε την ποιητική ικανότητα σε μια ψυχική διαταραχή. Έτσι λοιπόν οι ποιητικά διαταραγμένοι μέσα στην εποχή της τρέλας δημιουργούν την κατάφαση στο μεγαλείο της ζωής, ως το θετικό αποτέλεσμα του αθροίσματος δύο αρνήσεων. Είναι λοιπόν βέβαιο ότι όσο υπάρχουν άνθρωποι σαν το Γιώργο θα υπάρχει η ποίηση και η ελπίδα για έναν κόσμο καλύτερο θα παραμένει άσβεστη στην καρδιά των ποιημάτων.
Γιάννης Γκαλιούρης
