Θυμάμαι κάποια Χριστούγεννα… Μικρό κοριτσάκι εγώ, είδα στο μαγαζί του Τριανταφυλλίδη μια μικρή πλαστική κουκλίτσα μέσα με μια κούνια. Tην αγάπησα τρελά, αλλά δίσταζα να το εκφράσω γιατί ήξερα πόσο δυσκολευόταν ο πατέρας μου να τα φέρει βόλτα ακόμη και με το φαγητό. Καθόμουν όμως όποτε έβρισκα ευκαιρία και την χάζευα όλο θαυμασμό. Ο πατέρας κατάλαβε την κρυφή μου επιθυμία και φαντάζομαι με μεγάλη προσπάθεια κατάφερε να την αγοράσει.
Ακόμη και τώρα με πλημμυρίζει ένα ρίγος όποτε το σκέφτομαι… Μια χαρά τεράστια όταν στον φτωχικό μας σπίτι το βράδυ των Χριστουγέννων ήρθε η μικρή κουκλίτσα και όλα φωτίστηκαν. Ήταν το πρώτο μου παιχνίδι και το κράτησα μέχρι που έγινα μεγάλη κοπέλα. Ξέρω ότι υπάρχουν πολλά παιδιά ακόμη που περιμένουν ένα δώρο αυτές τις ημέρες των Χριστουγέννων και ίσως δεν θα το λάβουν.
Ας τα σκεφτούμε κι ας κάνουμε ότι μπορούμε να τα βοηθήσουμε. Γιατί τα Χριστούγεννα είναι αγάπη.
Φωτεινή Στεφανιδάκη.
